uit zon geboren treft mij ochtendstraal
door kieren geurt een frisse lentelucht
de open ogen hebben nu geen keus
en resten droom slaan op de vlucht
het kamerstof wordt tien minuten lang
een glinsterende stroom als laserlicht
gefascineerd lig ik in het omarmend bed
gedesoriënteerd, gordijnen zijn nog dicht
en ’t schittert waar de zon ons treft
in werveling door schemerige ruimte
verstand begrijpt dit kleine wonder slecht
mijn hart wenst tijd die staat en stil
lig ik halfdronken door een warm gevoel
drink eindeloos jouw liefde die ik wil.
Dwaallicht: | Vrijdag, april 10, 2009 17:34 |
Hartverwarmend mooi! Liefs Dina |
|
goldenchild: | Vrijdag, april 10, 2009 14:05 |
een ode aan de lente die nieuw leven ademt net zoals jij sunset groet eddie | |
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, april 10, 2009 08:49 |
Heerlijk wakker worden, fijne dagen Ingo liefs.. |
|
tweety-ysje: | Vrijdag, april 10, 2009 08:24 |
super lieve sunset echt waar kusjes | |
tinkelbel10: | Vrijdag, april 10, 2009 00:40 |
prachtig heel mooi, liefs Tina. |
|
ela: | Vrijdag, april 10, 2009 00:36 |
Vertederend onywaken. ela |
|
Meneer Zes: | Vrijdag, april 10, 2009 00:35 |
Heeft een wat melancholisch begin, en endigt, in de laatste zin, met liefde... Hm, zou ik zelf anders hebben gewild... Maar dit is niet mijn gedicht! Mooi, vooral het begin. Meneer Zes |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2009 | ||
Thema's: |