Toch raakt de zon mijn huid
zo anders nu je handen me
zalven, me raken
tot aan de bodem
van het geluk
je lach bloeit in het oog
van Pasen en al het nieuwe groen
is de pleister die de herinnering bedekt
aan de lente die slechts boze dromen baarde
en onze harten uit elkander dreef
maar het anker haakte aan het besef
dat liefde onvoorwaardelijk is
en bracht het spokend schip terug
naar de haven in ons beider hart
_Lieverdje_: | Zondag, april 12, 2009 20:05 |
prachtig verwoord over deze woorden ga ik eens nadenken liefs |
|
switi lobi: | Zondag, april 12, 2009 19:15 |
Wat zal de zon nu extra goed voelen.. Dikke kus voor jou en Lia, switi lobi |
|
Klaes: | Zondag, april 12, 2009 18:30 |
ankervast ja | |
kerima ellouise: | Zondag, april 12, 2009 17:03 |
zucht...moooooooooooooooi ! liefde onvoorwaardelijk...een hemelse gedachte liefs kerima ellouise |
|
Cora (ZIJ): | Zondag, april 12, 2009 15:48 |
Tis bijna hetzelfde als door het oog van een naald ;), eenmaal daar doorheen ligt het geluk aan je voeten :) | |
Jannie Hoogendam: | Zondag, april 12, 2009 12:55 |
heel mooi, Elze Een prachtig einde kuss Jannie |
|
Dwaallicht: | Zondag, april 12, 2009 12:35 |
Prachtig hoopvol gedicht! Liefs Dina |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 april 2009 | ||
Thema's: |