stukken verdriet
dacht ik in steen
een beeld te geven
mijn werk brokkelt af
de dagen zijn gekrompen
handen in gepeins verzonken
ik hakte op herinneringen in
maakte een sterk begin
het is bij pogingen gebleven
ik liet mijn harten bloeien
maar de stenen bleven koud
er konden weer geen tranen vloeien
ik sleep mijn puin
naar de ravijnen met gedrochten
geheime liefdes die niet mochten
ik zal de hellingen vervlakken
profielen maak ik klein
er zal voor mij geen berg meer zijn
wil melker
13/04/2009
Hieronymus: | Maandag, april 13, 2009 20:16 |
Beeldend dicht Wil. Graag gelezen wederom. Beste groet Ronny |
|
lommert: | Maandag, april 13, 2009 07:43 |
moet telkens denken bij graniet aan een beeldhouwer...wie weet ik niet meer...; er zit een engel gevangen in dit brok steen en die schreeut om eruit te mogen...;) stevige groet van mij Wil willem |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 april 2009 | ||
Thema's: |