Heet.
Zon en strand.
En wijds de zee.
Eindelijk warm!
Fonkelend licht
tussen gele parasollen.
Mensen naakt.
Verbrand.
Ik volg wat gesprekken
met mijn grote teen
in ‘t zand
De hemel blauw als staal-
Gelukkig
allen mensen spreken
in mijn eigen taal.
Ik zie de strepen, stroken
deinen.
Vel van licht
in zee.
Met ijsthee in mijn glas,
is ‘leven als het rijk der vorsten,
met al die blote kont’
en borsten
om mij heen.
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 april 2009 | ||
Thema's: |