Ergens ver weg in jouw universum.
Als Vijvers meren worden.
En d’ afstand veel te groot
Als heden het verleden doodt.
Als jij het niet meer weet.
Nu jij ons mooie leven, geheel, voorgoed vergeet.
Meren worden oceanen.
Jij ver van mij vandaan.
Verdampt de mooie tijden
als vocht in de woestijn.
Herinneringen die voor jou altijd vervlogen zijn.
Geen beeld is je gebleven
Je zit hier stil naast mij
Je kijkt me wezenloos voorbij.
Ik glimlach, maar je ziet me niet.
Jij in jouw universum en ik… in mijn verdriet.
20-April-2009
tinkelbel10: | Maandag, april 20, 2009 21:13 |
heel mooi verwoord...graag gelezen, liefs Tina. |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, april 20, 2009 20:27 |
tjonge....wat mooi verwoord gr.janny |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2009 | ||
Thema's: |