Uit stilstand
Uit stilstand
Lees de woorden van mijn lippen
die ik niet zeggen kan
en probeer te begrijpen wie ik ben.
Laat me los als ik val
Strooi witte bloemen neer
langs de weg
en zie de vleugels vliegen
langs de hemel, zie hoe zij
rondwalen
en nimmer meer vinden.
Langzaam gebeurt het,
en verdwijnt alles wat er
is.
Reacties op dit gedicht
| Hazen: | Dinsdag, april 28, 2009 20:58 |
| Met het wederkomen van bloesems, bloeit de heenweg open... bijzonder Roosje! Liefs, |
|
| Tom Witvis: | Dinsdag, april 28, 2009 15:27 |
| Heel mooi lief Roo$je! maar hoe kan ik je ooit los laten wanneer je valt? Dikke kus, Steve |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, april 28, 2009 10:57 |
| zoooooooooo mooi weer...er staat zoveel in...en dan die titel...bijzonder!!! knapperdeknap Roosje! liefs kerima ellouise |
|
| lommert: | Dinsdag, april 28, 2009 10:52 |
| mensen met veel woorden zeggen niets...en anderen door te zwijgen zoveel;)...ook hetgeen geweest is...dat roept het mij op...liefs van mij kus wilem;) |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, april 28, 2009 10:28 |
| mooi mooi | |
| karinvangelder: | Dinsdag, april 28, 2009 10:15 |
| mooi Roosje. liefs van mij Karin |
|
| SensibleGuy: | Dinsdag, april 28, 2009 10:09 |
| Losgelaten blaadjes vrij in de lucht nimmer verwelkend dankzij hun vlucht Hoge winden voeren hen naar nieuwe oorden tentoonstellend hun pracht aan nieuwe ogen Mooi gedaan Roo$je |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2009 | ||
| Thema's: | ||