proloog

Ik lag op mijn kamertje
De angst ik voel ‘m nog
Was het werkelijk stil of
Hoorde ik hem toch?

Nee, ik kan niemand haten
Nee, ik doe niemand pijn
Wat had jij daar te zoeken
Nee, ik vond het niet fijn

Mijn bloed wordt koud
Hoe kon jij dit doen
Een kind alleen,
wat gemeen en
Dan zeggen dat je
van me houdt?

Nu, groot gegroeid
En niet meer bang
Is er iets in me dat broeit
Je bent dan wel kwetsbaar,
Onbeholpen, berouwvol en oud
Maar je gaat kapot

Mijn handen die kriebelen
Ik pak je terug en
Ben niet meer genadevol
Dit kan niet meer fout

De stemmen ze nemen
Nu volledig de macht
Ze vertellen me hoe ik jou
Verzonken in een droom
En zonder schroom
Met sublieme kracht
Erg langzaam en
Sadistisch
Afslacht

God sta me bij
Ik maak hem vrij
En wordt uw engel
Hou van mij

© C. Estmoi