Hij, de zoon
van een linkse zondag
stopte de week en wierp zich uit
tot god van woest bespeelde voetbalvelden,
kerkgeschuifel, familiegehuichel, parkwandelingen
met een geeuwend dochtertje aan de ene hand aan de andere
kant de illusie dat iedereen daar beter van wordt.
Twee paar avondvoeten voor de beeldbuiskast,
het is betrekkelijk
laat. De tijd bijt zich alweer vast
in de geest. In het zwijgen van de avond
hoort men reeds de onverbiddelijke wetten
van een nieuwe week.