Je bent een jongen die ik al m'n hele leven ken,
nu ik meer contact met je heb zie je hoe ik eigenlijk echt ben.
Je bent leuk en lief,
maar ook mijn hartendief.
Ik dacht eindelijk echt dat ik de jongen had van me dromen,
maar ik kan alleen nog hopen dat dromen uitkomen.
Dag en nacht denk ik aan jou,
aan wat het tussen ons worden zou.
Als je niet bij me bent vraag ik me af waar je bent en met wie,
en of ik je nog wel zie.
Ik ken je al me hele leven lang,
en dat maakt mij zo bang.
Bang om fouten te maken,
bang voor relatiegaten.
Bang om je te verliezen,
bang dat jij voor een ander gaat kiezen!
Om een relatie te nemen vind jij niet zo een goed idee,
en ik vond dat oke!
Toch blij ik zo veel om je geven,
en ik blijf hopen dat ik ooit iets met je kan delen.
Sinds we met elkaar hebben gepraat,
doen we raar tegen elkaar.
Je stuurt me nu dat je geen relatie meer wilt,
en dat is iets wat me kilt.
Je bent te leuk om je te laten gaan,
en als ik dat wel moet doen doe ik dat met een traan.
Je zegt tegen me dat je gek wordt van alle smsjes die ik je stuur,
en dat is voor mij erg zuur.
Ik vind je leuk, ik geef om jou,
maar als ik het tegen je zeg denk je wat moet je nou?!
Vind het jammer dat het zo moest gaan,
maar ik heb mijn best gedaan!
Je bent een leuke jongen..

Je moet uit mijn hoofd,
want ik weet zeker dat het anders verkeerd af loopt.
We hadden net ruzie en dat deed me vreselijk veel pijn,
dat geeft toch een teken dat ik bij je wil zijn.
Ik lig wakker omdat ik me zorgen maak om jou,
omdat ik gewoon onwijs veel van je hou!