Zo geschiedde
Het rommelde, men was zich niet bewust, de raad besliste.
“Verbrand de geschriften! Ban de ongelovigen! Meid vreemden en leef kuis.
Vervloek hen die zich niet voegen, geef hen aan!
Jullie zijn verantwoordelijk voor ons gezamenlijk welzijn!”
Aldus sprak de raad..
Het plein werd afgezet.
Men reageerde ontzet. Het volk morde.
De brandstapel verscheen. Alwaar heren oreerden in volumineuze bombastische taal: Zwijg! Jullie gepeupel! Wij brengen jullie al het goeds! Lasteraars onder jullie ondergravenhet geloof en zekerheden! Luister en vertrouw op ons!
Velen geloofden, zwegen gedwee.
Een kleine minderheid verbond zich. Besloot In het geniep de geschriften te sparen. Te redden van het vuur.
Verkleed als monnik, in donkere nachten verzamelde men de geschriften die heimelijk werden verstopt in geheime kelders van kloosters, waar goedgezinde monniken, ze veilig opborgen, bewaarden voor betere tijden.
Eeuwen gingen voorbij. De overlevering bleef en op zekere dag opende broeder Ignatius de geheime deur. Hij overzag de geschriften, besefte de waarde en besloot ze naar buiten te brengen, terug naar het volk, dat door eeuwen heen vertrapt en uitgebuit was en nu door de verzamelde werken te verspreiden, de kennis terug kreeg, en kon uitbouwen tot ieders glorie.
Aldus geschiedde de wil van hen die hun leven gaven
Auteur: arie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 26 mei 2009 | ||
Thema's: |