heel even dacht ik "laat ik mij maar in het diep gooien""
het zwarte gat, wat overigens al dagen lang voor mij lag.
het was schreeuwend en ik werd er gek van.
ik had de sprong gewaagt, met één been in en het ander eruit.
nog steeds niet van mijn angsten bevrijd.
in mijn vorige leven,waarschijnlijk de vele pijnen.
In dit leven maar weinig zielen die zijn zoals de (mij nen).
Ik zoek niet, het lot zal voor mij uitmaken, wat ik moet doen
voor mijn poen,geluk en liefde.
Ik wil niet meer kiezen en des de min delen.
Ik wil gewoon gezond zijn, zoals zo velen.
Ik vraag alleen maar aan het lot om mij gezondheid en kracht te bieden.
en wat voor mij zo hoort "zal geschieden"!!