in roestig bruine kleur
van ooit vloeiend bloed

 
Nadat ik mijzelf hervond
verzamelde ik beenderen
alle, die ik bij je brak
omdat je mij wilde breken
heb ze tijd gegeven om te helen
het proces was compleet

 
Sindsdien leg ik mijn hoofd ten ruste
op mijn kussen
jij in een doos onder mijn bed
om je te breken
wanneer ik wil

 
De slopen blijven rood
doordenkt
en ik leg mijn hoofd ten ruste
op een nakend wit kussen
ongekrenkt
 
 
Geschreven door
semara
Reacties op dit gedicht
semara vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Werner Domroese: Maandag, juni 08, 2009 03:33
Wraak is slechts een schrale troost die je uit schade oogst. Verbrand die doos.

Omni Allumini: Zondag, mei 31, 2009 20:35
freaky shit :) creep!!

Over dit gedicht
Auteur:  semara
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  31 mei 2009
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.