Een Droomkasteel
Wat wonen we hier toch fantastisch en wat is het hier toch stil.
Een pracht van een huis, zo graag als ik het eigenlijk hebben wil.
't Lijkt wel een kasteel, zo een als in mijn dromen.
Ik kan er bijna niet meer van op adem komen!
Het is een ongewone mooie dag, een strakblauwe lucht,
ik kijk om me heen en slaak verwonderlijk een zucht.
Hoe is dit nu ineens allemaal mogelijk zeg,
en kijk tot aan het einde van de lange weg.
Alle familieleden die ik van mijn 'vaders' kant heb mogen leren kennen,
komen met de auto, de fiets, lopend of er aan rennen
Maar ook al mijn collega's van mijn huidige werk,
ik snap hier niets van, maar geniet er duidelijk van en merk
dat ook mijn ouders, mijn vriend en kinderen,
er allemaal zijn en niemand komt ons verder hinderen.
Iedereen doet wat hij of zij graag voor ogen heeft;
Een wandeling, zwemmen, roeien, 't is of eenieder leeft!
Genietend van al deze mensen en al 't moois kijk ik toch enigszins verdwaasd
En 't is alsof er ineens een wervelwind langs me raast,
want dit alles kan gewoon niet in de werkelijkheid,
de meeste mensen leven niet meer, niet in deze tijd?
Toch geniet eenieder met me mee en heeft het reuze naar zijn/haar zin,
En ik, ik word wakker uit een droom. Nee toch, ik wil weer terug, er middenin!
Helaas word ik steeds meer wakker en zal er toch uit moeten gaan,
En bedenken hoe ik hiermee verder in het leven zal gaan staan.
Februari 2002