waarom lijkt alles zo moeilijk en zwaar?
zonder die rotdrugs is het een hele taak
om de eindjes samen te knopen bedoel ik maar
en mezelf straffen deed ik eigenlijk al te vaak
waarom lijkt alles zo ver weg van mij?
waarom is alles zo gesloten zo onbereikbaar?
komt het door mezelf of door die middelen
die ik nu schijn te missen, waarom voel ik me niet vrij?
waarom ontbreekt juist dit me in mijn leven
waarom kan ik je zonder dat geen echte liefde geven?
waarom blijven mijn vingers alsmaar beven...
waarom is het niet stil in mn hoofd voor even???
waarom doe ik alsof er niets is gebeurd
alsof mijn leven zichzelf heeft ingekleurd
waarom lijkt alles zo ver weg
en zit ik hier met de pech
het is zo waar
dat ik wil vechten om geluk
maar ook zo zwaar
om toe te geven dat ik gebruik en dat dat slecht is
waarom, o, waarom krijg ik het niet voor elkaar??