Moe gestreden
Even weten wat mensen bedoelen
Met het woord geluk
Maar nu is alles weer stuk
Ik dacht echt dat het goed ging komen
Maar dat gevoel heb jij me weer afgenomen
Ik voelde me eventjes goed
Maar nu weet ik alweer niet hoe het moet
Door die opmerkingen van jou
Laat je me steeds weer in de kou
Volgens jou kan ik niks en ben ik niets waard
Waarom dat je me niet een keer spaart.
Maar van jou kan ik het nog wel verdragen
Want ik ben gewend dat je over me zult klagen
Maar dat er niemand is die voor me opkomt
Dat boort me nog verder in de grond
Niemand die me even helpen wil
En zegt huil maar niet wees maar stil
Misschien klopt het wel wat mijn moeder zegt
En ben ik echt door en door slecht
Ik kan dit leven niet meer aan
Ik wil ophouden met dit bestaan
Ik ben dan ook naar het station gereden
Omdat ik ben moe gestreden
Ik wou het leven niet meer
Het doet me te veel zeer
Ik zie de trein op me af komen
En hoor al het geluid van de spoorbomen
Nog even en het is voorbij
Dan vind ik eindelijk weer rust in mij
Maar waarom durf ik het toch niet
Is er een stemmetje in mijn hoofd dat me wachten liet
Nu sta ik daar nog steeds op het station
En beven mij schijnt de zon
Ik wil het toch nog niet opgeven
Ik wil nog even verder leven
Maar hoe moet ik nu weer verder gaan
Hoeveel pijn moet ik nog doorstaan
Ik pak mijn telefoon en bel met jou
Jij bent de enige die ik vertrouw
Je schrikt je rot en komt naar me toe
Gelukkig want ik ben zo ontzettend moe
Je brengt me thuis en praat veel met mij
Zonder jou was ik nu in de hemel en blij
Ik zal nooit vergeten wat je voor me hebt gedaan
Ik ben je daarvoor eeuwig dankbaar!!!!!
Auteur: jayla | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 juni 2009 | ||
Thema's: |