Op staan...want de wekker is gegaan..
maar mn lijf schreeuwt
en luistert niet naar wat mn hoofd beveelt
Mijn benen komen moeizaam op gang
en de pijn..
Dat duurt soms zoooo lang
moedeloos zet ik een stap
en houd mij goed vast op de trap.
De stekende pijn
in mn rug
zegt ga naar bed..ga nu terug!
maar ik hou vol en geef niet op
dan knalt de emotie door mn kop
tranen gaan langs mn wangen naar benee
in stilte
ik gooi met alles om mij heen
boos
'gaat het lieverd'?
NEE!
Deze momenten maken mij boos
pfff voel mij net een '"oude doos"
maar dan na een hete douche
en een pijnstiller of twee
valt het dan op zich wel mee...
En ploeter ik door de dag
totdat ik weer naar huis toe mag.