Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
De uitleg
Opnieuw was dat niet wat ik wilde zeggen.
Woorden schieten me tekort,
als was ik een klassieke waarzegster
die enkel mompelingen voortbracht
wegens het verlies van contact
met haar inspiratie.
Misschien begrijp je wel wat ik zeggen wil.
Het is hoog tijd om bij te komen,
zoals een bekwame sportman dat doet
na het beklimmen van een heuvel.
Maar dan naar rampzalig hoge top.
Het heeft me bijna de kop gekost.
En wat kon ik nog meer verliezen
dan de woorden van de wind
die zij me dagelijks influisteren zou
als ik, naast mijn huidig blind
ook doof worden zou.
Nee, er zijn geen woorden voor.
Zulk een tweestrijd lijkt eeuwig te duren,
maar zelfs aan de langste oorlog kwam een eind.
Dit is enkel een “staakt het vuren”
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
+lory+
Gecontroleerd door:
pantarhei
Gepubliceerd op:
18 juni 2009
Thema's:
[Delen]
[Angst]
[Verdriet]