Uit het leven van de viskrokettenkapitein.
Deel twee (slot)
De viskrokettenkapitein bleek een gulle schenker, hij liet ieder die wou meedrinken.
Daarom had hij en biertje ter grootte vaneen tweeliterton besteld en liet dit rondgaan van man naar vrouw en terug. Voor hij zelf weer een slok nam, roerde hij telkens in het drinkvat. Zo kon hij zien of daar geen zeeman in was gevallen tijdens het drinken. Gebeurde dit toch, dan werd de drenkeling zonder pardon op de grond tegen de toog gegooid. De hond was er dan als de kippen bij om de drenkeling buiten te dragen en te begraven voor later, want nu was zijn maag nog te nog te slecht van de kroketten.
Plots zwaaide de deur open. De walm wou weer naar buiten stromen, maar een grote gestalte hield hem tegen en vulde het gat van de schrijnwerker. Hij tik - stapte - tak binnen met zijn houten been op de houten vloer van de zeemanskroeg. Toen hij de viskrokettenkapitein in de gaten kreeg,
wilde hij met zijn hoed zwaaien, maar nu was de walm zo kwaad door dat storen dat hij zich zo dik maakte dat niemand nog zag wat zich daar afspeelde.
Daardoor merkte de kapitein met het houten been te laat het gat in de vloer van de kroeg en plots stond hij ter plaatse vastgepind. Hij smakte voorover en gaf een kopstoot tegen de arm van de viskrokettenkapitein. Die liet zijn tweeliterton ontglippen, ze vloog met een wijde boog door de lucht en kwam terecht over de hond.
Door de dichte walm had niemand iets gezien. Er ontstond een geweldige opstoot, de ene kapitein na de andere kreeg een tik tegen de schenen of de knieën, de hond in zijn ton veranderde telkens van richting en kreeg af en toe een trap van een woedende kapitein. Uiteindelijk vloog hij buiten door de open deur van de kroeg en de walm wapperde hem achterna. Hier werd eigenlijk de flipperkast uitgevonden.
De viskrokettenkapitein vond één uitvinding per dag genoeg, trok me aan de mouw en we verdwenen naar buiten. Daar tolde de hond nog altijd rond onder het vat, van scheen naar knie, de kade op en belandde ten slotte in het water.
Later is het beest met zijn ton gesignaleerd in Amerika, waar hij rijk is geworden met zijn flipperkast. De viskrokettenkapitein keerde terug naar zijn schip en bedankte mij dat ik niet wou uitvaren met hem. Zo was zijn vrije dag toch nog nuttig geworden voor de kroeggangers over de hele wereld.
ela