Ooit in een fractie van 7 seconden voelde ik de meest veelbelovende vlam van de schijnbaar illusionaire schaduw

Het was als een oogverblindend zonlicht, een lichtpuntje van mijn mijlenverre ziel geraakt

Deze schaduw was een sprong uit het duister, een onderbelichte levenslust, opvallend en schuw als een zwaluw

Sprookjes in het toekomstige leven zijn zo ongrijpbaar, mijn ware mooiste kleuren zijn nog nooit uit hun coma ontwaakt

Alleen hoop voorkomt mijn innerlijke sloop, doe vaak mijn best, denk niet meer lichtzinnig 'Oost west, thuis best'

In mijn ivoren toren was ik geboren en had er mezelf verloren, maar heb de duik in het diepe gewaagd

Oneindige en omheinde omhelzingen hebben mij gevormd en misvormd, wat komt er na "de ultieme tederheidstest"?

Liefste illusionaire schaduw, je kan het daglicht nog steeds niet verdragen en hoop dat je mij ooit belaagt