ze braken mijn vleugels
vertraagden mijn vlucht
zijn jaloers op mijn kleuren
moet ik uit de lucht?
mag ik niet meer vliegen
of alleen in het dal
geen helling thermieken
wordt het net nu mijn val
we vlogen ooit vrij
en dolden de zon
vergaten de bloemen
jij speelde met mij
vleugels die tipten
in fladderend gaan
ogen die blikten
in een zorgloos bestaan
we rustten wat vaker
spraken in geur
de nectar bracht liefde
en later zijn kater
de bloem is verdord
mijn vleugels zijn grauw
de vlucht is te kort
om te vliegen naar jou
wil melker
21/06/2009
hiljaa: | Zondag, juni 21, 2009 19:09 |
weer een schoon schrijven knufliefs--hiljaa-- |
|
Stip: | Zondag, juni 21, 2009 11:38 |
prachtig!!! stipje |
|
Anneke Bakker: | Zondag, juni 21, 2009 11:13 |
Een pracht van een gedicht Wil, graag gelezen. Lieve groeten en mooie zondag. Anneke |
|
tweety-ysje: | Zondag, juni 21, 2009 08:01 |
in stilte gelezen liefs dikke knuffels | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2009 | ||
Thema's: |