de knoop is doorgehakt
ik heb een nieuwe start genomen
in de (waarschijnlijk) laatste rit
van mijn levenskoers
een start met een gans ander concept
men zal mij niet meer vinden
in de voorste gelederen zoals vorige ritten
waar de valpartijen plaatshebben
want die heb ik meegemaakt
valpartijen, pijnlijke plat op mijn smoel
terechtkomende duikelingen, maar terug rechtgestaan
steeds de beste willen zijn wat er ook gebeurde
ho ja, ik heb ooit ook wel eens ‘gepakt’
anders blijft een mens niet recht
strikt genomen deed ik niemand kwaad
iemand heeft er zelfs de voordelen van genoten
wel, de tijd van de beste te willen zijn
is voorbij, ik neem plaats terzijde,
in ’t midden van het peloton, mezelf
rustig laten meedrijven met de rest
ik zal nog wel waterdrager spelen
voor diegene die mij nodig heeft
niet de strebers, de nietsontziende klimmers,
die kan ik niet meer volgen
klimmen heb ik nooit goed gekund
spurten wel, een bom als het er op aan kwam
meer nu, ik wil niet meer de eerste zijn
hoef niets meer te bewijzen, alles is bewezen
uitbollen doe ik nu
hou de benen stil
knijp de remmen toe
rij nog net een kermiskoers