Ik kijk om me heen
Er staan een man, een man van steen.
De man kijkt mij aan
Opeens zie ik het, onder de oog van de man zit een traan
De verdriet van de man doet je gewoon zeer
Uit het niets begint de man te schreeuwen: IK WIL DIT NIET MEER!
Ik vraag aan de man, wat wilt u niet?
Hij zegt: Ik heb zoveel verdriet
Ik zie alles om me heen verdwijnen
Ik kan gewoon geen zon meer zien schijnen
Door die woorden wist ik niet wat ik moest doen
Zijn verdriet raakte me, dus ik gaf de man op z'n wang een zoen.
Hij kreeg op zijn gezicht een lach
En zei, dit is nou een prachtige dag
Zoiets moois heeft nog niemand me gegeven
Nu kan ik weer even verder leven
Angelique S.