Er is onrecht in de wereld!
Honger, droogte en smart.
Kindervleugels spelend gekortwiekt door gevaar,
kijkend met tranen in hun jeugdige ogen,
vanuit televisieland recht in mijn hart.
Ik zal er iets aan doen!
Ik zal het veranderen!
Ik zal het verbieden, van hieruit,
hier van achter mijn vensterruit.
Er is onrecht in de wereld!
Eén godsdienst, één vrede, één gemeenschappelijk beeld,
de andere gedachten worden bloederig uit het straatbeeld geweerd.
Oorlogen, bedrog en broedermoord,
krantenpagina's vol, woord naast woord.
Ik zal het hun zeggen!
Hun zeggen hoe het eigelijk hoort te zijn,
hier van achter mijn vensterkozijn.
Er is onrecht in de wereld!
Miljoenen stemmen, huilend om hun recht,
hard door ricocherende stalen punten,
terug gebracht tot status van knecht.
Dwazen regeren, narren bevelen,
het geschil wordt in het donker beslecht.
De gesluierde wet, één spot, drogbeeld als veilig gevoel.
Ik zal er iets aan doen. Mij treft hier geen blaam,
hier van achter mijn vensterraam.
Er is onrecht in de wereld!
Kleine onschuldige dingen,
ongrijpbaar vretend aan het levenslicht.
Muziek, de show, de voorstelling van de pijn.
De glimlach van medeleven, het geveinsde één zijn.
Ik geef mijn deel, ik doe mijn plicht,
gemoedsrust, nu hier help ik hen pas,
hier van achter mijn vensterglas.
"De helpende!"