toen ik op die dag me naar het golfterrein begaf
wist ik niet dat dit geen dag zoals een ander was
dat groene gras, de zon weerkaatst
en een nieuwe vriendschap aan de horizon geplaatst
die dag leek de kleur van de hemel me zeemzoet
niet bitter, niet bedroefd
ik was op een punt in mijn leven
dat ik niet veel kon geven
maar je riep me dichterbij
en sprak over je verleden
je was een oude man
die veel dingen had gezien
een pianist die veel verdriet had gekent
en gelukkige momenten gezien
je leerde me waardevolle dingen
en toen de zon onder ging
zei je, "blijf nog een tijdje,
mijn les is nog niet ten einde"
je sprak over de valkuilen van het leven
en de mooie momenten die ik ging beleven
over de ethiek van het beleven
over geven, nemen, delen
je had zo goed geholpen
ook al wist je het niet
ik ging huiswaarts met nieuwe moed
en aan zelfvertrouwen een overvloed
kan je je wel indenken hoe hard
en plots het was
om te horen, weken later
dat je niet meer in leven was
ik herinner me nog wat je me vertelde en de ironie ervan
"als je niets hebt te geven, heb je niets om voor te leven"
mischien had je alles gegeven en is rust je gegund
overleden, geschonken door je verleden
en de toetsen van je piano die voor eeuwig blijven spelen