ik voel een traan prikken
en even later over mijn wang gaan
het doet teveel pijn om te denken
dus laat ik de tv tot laat aanstaan
ik wil niet weten wat ze over mij denken
ik wil niet weten wat ik doe
voor de mensen die echt om me geven
ik wil niet nadenken over mijn leven
mijn ogen zijn vermoeid en tranen
ik moet moeite doen te slapen
ook al ben ik doodmoe
gedachten blijven me bang maken
wat ik ook doe
ik verzin de wereld zoals ik zou willen
dat ie zou zijn
terug denken aan die mooie tijd
dat doet me zoveel pijn
ik zet de tv uit
mijn hoofd is zwaar
de stilte valt en vervoert
angsten en dromen naar mijn hoofd
ik val in slaap
met gedachten over jou en mij
en met pijn in mijn hart mijmer ik
was het maar voorbij...