Dageraad.
omdat mijn hart zich voor een kort moment
buiten mijn borstkas bevind, ontdaan
in een soort van automatische zelfbescherming
opdat de woorden diep naar binnen werken
me feitelijk voor een kort moment vermoorden
waarna gesloten ogen een zucht doen vermoeden
terwijl handen krampachtig proberen
alles bij elkaar te houden
waarna zinnen weer langzaam kleuren
in voorzichtig goed nieuws.
Jasper de Jong: | Donderdag, juli 09, 2009 22:33 |
Kleuren moet je nooit laten vervagen. Het is het leven! Liefs |
|
Artifex: | Donderdag, juli 09, 2009 22:24 |
Ik wens je veel en vaak goed nieuws... Liefs, Artifex. |
|
xavion: | Donderdag, juli 09, 2009 22:23 |
Vol sentiment en een sprankeltje hoop op het einde, hopelijk een potje goud aan het einde van jouw regenboog der zin... ;) |
|
flores: | Donderdag, juli 09, 2009 21:51 |
Mooi! Duidelijk. En getuigend van veel gevoel. Graag gelezen, de berichten zijn wat gunstiger! :-) Maar ik zou ook zo een hele andere draai aan dit gedicht kunnen geven. Het is jullie verhaal. Laterz! |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2009 | ||
Thema's: |