Waarom ben ik hier,
ik ben zo verward.
Dit kan het toch niet zijn,
deze eenzaamheid.
Ik voel dat er meer is,
maar krijg geen grip.
Ik ben zo hard op zoek,
naar mijn innerlijke IK.
Er is echt zoveel meer,
maar ik zie het niet.
Ik zie alleen maar de mist,
welke maar niet optrekt.
Het wordt wel helderder,
maar ik zie het nog niet.
Dit duurt al zo'n lange tijd,
en toch voel ik het.
Ik ben er bijna,
maar ben zo moe.
Moe van het zoeken,
naar alle antwoorden.
Waarom ben ik zo,
met al deze gevoelens.
Ergens diep in mij,
zitten alle antwoorden.
Nu zijn er alleen maar al deze vragen,
welke mij beperken.
Beperken om volledig te leven,
en te gaan voor mijn eigen geluk.
Het leven biedt zoveel,
maar het lijkt niet te mogen.
Ik wil het met beide handen aangrijpen,
maar toch glijdt het uit mijn handen.
Zoveel liefde in mijn leven,
maar altijd weer de twijfel.
Verdien ik dit wel en ben ik wel goed genoeg!
Ik ben het zat en wil nu leven,
maar het is moeilijk.
Ik voel het keerpunt is daar,
en nu wordt het tijd.
Tijd voor mijn geluk en rust,
welke er aan zit te komen.
Ik ben er bijna en dat voelt goed.
Ik beloof mijzelf het gaat nu gebeuren,
ik kom eindelijk naar binnen.
En ga daar die rust en vrede vinden!
Lieve mensen om mij heen,
jullie weten dit niet,
maar met volle overtuiging,
kan ik het nu zeggen.
Ook IK verdien het geluk.