Mijn dagboekEven weer mijn gevoel mijn gedachtes delen met mijn dagboek.
Ik voel me stom dagboek ik ben weer stom geweest ik ben er weer ingetrapt, weer over mijn grenzen.
En ze hebben het zo goed verteld dat ik op moest passen niet weer zover te gaan.
Ik voelde me 2 weken geleden zo lekker in mijn vel en dacht alles weer aan te kunnen en ja hoor daar ging ik weer.
Maar er is nog iets anders wat mij zover heeft gebracht,een verbouwing.
Hier is iedereen aan het werken aan een nieuwe kamer hij gaat super leuk worden.
Maar zoals iedereen weet is het dan niet echt gezellig in huis overal staat rommel overal is het rommelig en daar zit je dan heel de dag tussen.
Probeer dan maar eens stil te zitten of rustig aan te doen.
Ik weet het, ik moet het ……….maar het is zo verdomd moeilijk ik moet positieve gedachtes hebben,mag niet over mijn vermoeidheid praten maar ik voel me zo kloterig vermoeid de laatste dagen…. alles doet weer zo ontzettend zeer kan niet slapen van de pijn en vermoeidheid.
En in een huis wat weinig gezelligheid uitstraalt en overal stof ligt.
Hoe hard knokken is dat om positief te blijven en je aan alle regels te houden van het ziekenhuis.
Dan zet ik weer de radio hard aan zing mee ,en zeg tegen mezelf nog een paar weekjes en dan is alles voorbij.
En ik hoop dat ik de pijn zolang aan zal kunnen en hoop dat ik toch nog rust en kracht kan vinden .
Het is niet fijn als je zelf bijna niets kunt en je ziet andere werken ,en daarbij probeer ik ook niets te vragen aan andere en doe zoveel mogelijk toch maar de dingen die moeten.
Dagboek het is heerlijk om even zo tegen je aan te kunnen kletsen en te kunnen zeggen dat ik me best wel kloterig voel .
Ik zie zoveel dingen die gedaan moeten worden en die ik ook zelf zo goed kan ,maar daar gewoon te moe voor ben.Ik weet dat ik het zelf zal moeten doen de rust vinden ….maar een leven wat ik al 50 jaar heb gedaan ineens om te gooien zal niet in een paar weken gaan.
Dus ik moet de woorden vanuit het ziekenhuis weer eens lezen ,IK MAG MOE ZIJN MAAR IK WERK ERAAN ,EN STAPJE VOOR STAPJE KOM IK WAAR IK WEZEN MOET.
Nu ik deze woorden weer van me af heb geschreven voel ik me alweer wat beter .
En ik wist dat het niet makkelijk zou worden maar als je er echt voor staat is het vaak toch een ander gevoel.
Liefs Gonny
Riann: | Zaterdag, juli 18, 2009 19:22 |
Toch petje af!!! | |
Nummer 127 : | Dinsdag, juli 14, 2009 09:23 |
schrijven heelt Bartxxx |
|
Rien de Heer: | Maandag, juli 13, 2009 22:44 |
Goed van je dat je het in ieder geval opschrijft...... Groetjesss, Rien. |
|
Dirk Hermans: | Maandag, juli 13, 2009 19:18 |
het is niet gemakkelijk maar luister naar je lichaam wat een een ander denkt maak niet uit zorg goed voor jezelf veel sterkte ,groetjes Dirk | |
hiljaa: | Maandag, juli 13, 2009 16:37 |
kzou wel eens willen kletsen over vermoeidheid..... vanavond weet ik hoop ik wat ik heb! knufleifs--hiljaa-- |
|
88: | Maandag, juli 13, 2009 14:25 |
ja, wel begrijpelijk, het komt eerder voort uit een schuldgevoel lijkt mij, als het rommelig is en je ziet werkende mensen aan de slag gaan je handen jeuken, alleen het kijken naar dat gegeven is al teveel, laat staan als je je handen nog wilt laten wapperen ook,,pfff, valt niet mee he het accepteren? de volgende keer moeten ze maar even vastbinden en paloslaten als echt iedereen weg is voor je voeten, dan kan je je eigen tempo volgen die alleen jij maar herkent sterkte gonny :) liefs van 88 | |
arie: | Maandag, juli 13, 2009 13:45 |
Moe zijn mag, zeker nu.. Later wordt alles beter. Neem je tijd.. liefs, arie |
|
karinvangelder: | Maandag, juli 13, 2009 13:37 |
uit jij je gevoel maar in je dagboek hoor meis. wat niet gaat gaat nu eenmaal niet. jij hebt er ok niet om gevraagd om zo moe te zijn en zo''n verbouwing ? eigenlijk waardeloos voor jou ! sterkte hoor Gonny . liefs xx Karin |
|
Auteur: Gonny | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 juli 2009 | ||
Thema's: |