Als dit alles, het leven, het gebeuren en gebeurde slechts de droom is?
Het is er al, was er al en is er nog steeds.
We dromen alsof nimmer weggeweest.
Ik droom nu de bus waarop ik wacht. Zittend op koele door de zon een beetje verwarmde stoeptegels. Ik droom mijn cigaret en mijn niet geringe kans op latere problemen.
Het mooie van dromen is dat er een later is.Ik droom de bus die toen het om de seconde spande toch besloot door te rijden. Zo droom ik ook de auto's, hun geluid op het asfalt.
Als ik omhoog kijk droom ik het innig geliefde boomgebladerte, het verre blauw.En wolken schuiven langs dit speldenknopje waar ik me lijk te bevinden.
Als dit alles de droom is is het al geschied, geweest. We hoeven enkel nog hier te zijn. Hier of elders of waar dan ook. Met lijf, met lief of leed. Met de geest in de wolken of vastgeketend aan grijs asfalt.
Alleen hier nog te zijn als was het spel gespeeld, de kaarten geschud. Niets zou ons werkelijk nog hoeven deren.
Dan enkel het "het klopt niet" gevoel voor waarheid durven aannemen zonder al teveel angst en bevreemding.
Het is dan geweest en ongetwijfeld komt alles goed, je hoeft er niet meer bij na te denken, slechts het toch heilig spel uit te spelen.
De ene voet voor de ander zetten kan hopelijk voldoen in dit schouwspel van 's werelds grootste droom.
De dromer slaapt verder. Het is de tijd om te rusten, ogenschijnlijk dan.