en jouw ziel, schat, waait hier over netels
maakt van hen de mooiste tuin
de geur van vroeger ontsteekt een vuur
want jou knuffelen kan nu niet meer
en je ogen branden in mijn geheugen
je kinderhand die zocht naar leven
het dollen van een jong kinderhart
je warme gloed gaat voorbij de grenzen
van leven en van dood waar jij nu wacht
tot de dag dat wij samen zullen dromen
over de tijd dat wij als mensen verschenen
op de ijsplaneet die men aarde noemt