Soms kom ik zintuigen
tekort om me te uiten,
komt niet alles, wat in me
leeft, naar buiten
Is het slikken,
lijkt op stikken
Dan volgt machteloosheid
en pijnlijke onzekerheid
Raak ik niet mijn emoties,
maar wel mijzelf
een beetje kwijt
Gevolgd door uren, dagen
waarin ik lijm de duigen,
mijn zinnen weer kan tuigen,
mezelf weer kan zijn