"Kan jij mij geven wat ik je vraag?
Niet alleen morgen,
Maar ook vandaag?
Bezit jij de kracht om niet alleen
Morgen maar ook gister te laten verdwijnen
En mijn gedachten, voor even, stil te zetten?"
Hij haalt zijn pen van het papier
Herhaald zijn zou juist geschreven woorden
Zucht diep.
Waarom toch
Het onverwoestbare geloof
Dat hij
Iemand nodig heeft
Om de rust te vinden die hij zoekt
Natuurlijk is het zo
Dat men al doende leert
Maar zou het niet zo moeten zijn
Dat hij de kracht kan halen
Uit zichzelf?
Ik zit naar hem te kijken
Naar de vragen
Die van zijn gezicht te lezen zijn
De worsteling
Die zo duidelijk en net zo herkenbaar is
Ik kan het niet
Hem een tastbaar antwoord geven
En toch
Kijkt hij me vragend aan
Geïrriteerd ook
Wetend dat ook ik worstel.
"Ik denk, dat mensen zo worden gemaakt.
Dat zelfs als je alles op een rijtje hebt, weet wie je bent en wat je wilt.
Dat zelfs dan, de hang naar samen zijn blijft roepen.
We zijn niet gemaakt om alleen te zijn,
We hebben de bevestiging nodig, iemand die 's nachts tegen je aankruipt
Iemand die jij het gevoel van veiligheid geeft, en dat maakt, geloof ik
Dat ook jij je veilig voelt.
Misschien is het een illusie, dat denk ik wel maar, het is een illusie die ons gelukkig maakt.
Zo lang de illusie tastbaar is."
Hij knikt
Kijkt me bedenkelijk aan
Met zijn tong
Het puntje op zijn lippen
Begint hij weer met schrijven.
In stilte kijk ik naar hem
Neem ik elke vezel op
Hoe wel ik te ver weg zit
Ruik ik hem.
Het zweet dat op zijn voorhoofd parelt
Zijn kop koffie naast hem
Zijn tong moet daar ook naar smaken
Zelfs nog zijn aftershave
Die toen ik gister de deur voor hem open deed
Me met zijn verschijning bedwelmde
Ik neem elke beweging in me op
Moeiteloos registreer ik elke gedachte
Die over zijn gezicht flitst.
Heel even kruisen onze blikken
In mij komt een bijna onbedwingbare drang
Om op te staan
En toe te laten waar ik met mijn gedachten ben.
In plaats daarvan
Steek ik een sigaret op
En laat de rook mijn longen prikkelen
Geef me over aan mijn gedachten
En weet
Dat hij het zelfde doet
Het is zonder twijfel het beste voorspel
Wat ik ken
Tot het houdbaar is
Voor even elkaars illusie
Zo lang het tastbaar is.