Mijn mooie kleine meid,
Tot op de dag van vandaag zeker geen spijt.
Toen ik hoorde van jouw komst was ik pas 18 jaar,
Je vader en ik net een maand een bijelkaar.
De schrik die sloeg ons om het hart,
Een kind o help het is of het lot ons tart.
We gingen ervoor voor de volle 1000 procent,
Omdanks dat niemand de toekomst kent.
Niks hield ons tegen we hadden toch een goede baan,
Wat we niet wist was dat het bedrijf failiet zou gaan.
Al snel kwam mijn vriend in de ziektewet,
Overspannen het was over met de pret.
Trauma's die opspelen een kind op komst het werd te veel,
En dat is nog maar een deel.
Want toen ging het bedrijf eraan,
En ik kon daardoor niet verdergaan.
Maar ook toen gaven we niet op,
Ook al liep me vriend al in de ziektewet en werd mijn ontslag een strop.
We waren er van overtuigd het met zijn drieen te gaan maken,
Maar nu liepen we vooruit op de zaken.
Stress maakt veel kapot in een relatie zeker nog zo pril,
En we zaten vanaf het begin natuurlijk al niet stil.
Ons dochtertje is nu anderhalf jaar,
En wij zijn sinds 3 dagen uit elkaar.
Het werd ons allemaal te veel en zijn liefde verdween,
Dat hoorde ik na een half jaar op een dag toen die druk op zijn gezicht verscheen.
Hij liep al een half jaar rond met amper gevoel,
In de hoop dat het allemaal nog te redden was die boel.
Maar helaas het was echt helemaal weg,
Daar sta je dan vol goed vertrouwen met pech.
Ik was nog steeds overtuigd dat het niet kon,
Dat echte liefde overwon!
Maar de liefde was er niet daar stond ik niet genoeg bij stil,
Want samen verder dat is wat ik wil.
Inmiddels weet ik dat het echt over is,
Helaas ging het deze keer echt mis.
Goeie vrienden zijn we gelukkig nog wel,
Dus onze dochter word geen onderdeel van een kat en muis spel.
Voor ons beide staat zij op nummer 1,
Dat is wat ons verbind door ons leven heen.
Speciaal zal hij voor mij altijd blijven,
Vandaar dat ik dit ook op wou schrijven.
02032007 21022008 31082009