Ik heb gelogen toen ik zei,
dat mijn hart niet langer sloeg voor jou.
En dat de dagen niet minder mooi kleurde,
als dat ze deden samen met jou.
Ik heb gelogen in een web vol passie,
terwijl onze lippen elkaar raakte.
Mijn handen spraken de waarheid,
telkens elk plekje verkennend,
haast niet meer te stoppen.
Daar heb ik getwijfeld,
op momenten,
alleen, en van ons.
Een twijfel,
die me momenten ver weg leek te dragen.
Ik heb gelogen toen ik zei,
dat ik van een ander houden kon.
Terwijl jij, waar ik naar verlang,
steeds verder van me vervreemd raakte.
Op dagen dat ik lieg,
heb ik je eigenlijk lief,
Het is een ongekend verlangen,
enkel getemd door tijd.
Laat me niet meer liegen,
als ik je vertel dat ik van je hou.
enkel en alleen, nog steeds van jou…