Leven.

Stilletjes weggedoken
op je plekje langs de kachel
wordt de wereld voor jou
steeds vreemder
je koestert foto's
praat over 'n verleden

af en toe 'n sneer
als je het niet eens bent
met de gang van zaken
om daarna in 'n diepe slaap
weg te zakken

mijn plaats schuift op
alsof we 'n spelletje spelen
jij klein
ik volwassen
zonder protest
aanvaard ik dat mijn verleden
jouw heden is
'n heden dat langzaam afglijdt
totdat leven geleefd is

Geschreven door

tooske de b.

Reacties op dit gedicht

tooske de b. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht

Auteur: tooske de b.
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 14 september 2009
Thema's: [Familie]