Toen ik op straat stond
nam je me in je huis
Je gaf me eten
en een veilig thuis
Je accepteerde mij zoals ik was
ook al studeerde ik niet en had ik geen loon
Zelfs terwijl je je eigenlijk afvroeg
of ik wel de perfecte vrouw was voor je zoon
Je kende de ellende van het leven
Stelde daarom geen vragen
maar ik wist dat je me begreep
en dat je me wou helpen bij tegenslagen
Ik mis de avonden bij jou thuis
ik mis de lelijke tuin en de kat
Ik mis het om samen boodschappen te doen
ik mis de realistische blik die je op alles had
Ik mis de frituuravonden
Ik mis het om samen Paul de Leeuw te kijken
Ik mis de klok die altijd stil heeft gestaan
Ik mis het om op de gammele strijkplank te strijken
Ja, van dat alles moest ik afscheid nemen
Ook dit raakte ik weer kwijt
Ik paste inderdaad niet bij je zoon
Je had gelijk, zoals altijd...
Toen ik voor de laatste keer
door jou huis liep
klonk mijn stem zo verlaten
toen ik je naam riep
Ja, toen ik mijn laatste spullen kwam halen
was je niet eens thuis
en daar liep ik dan alleen
door het ooit zo vertrouwde huis
De keuken was nog dezelfde chaos
Van de gitaar miste nog die ene snaar
De stapel post lag er nog steeds
en er hing nog steeds een kalender
van het verkeerde jaar
De achterdeur klemde nog zo erg
toen ik hem dicht wilde doen
Zoveel herinneringen kwamen boven
alles leek voor een moment
weer even als toen
Ik keek nog een keer achterom
Op de voortafel lag voor jou een brief
De huissleutel heb ik namelijk gehouden
sorry, maar anders voelde het zo definitief
Ik zou hem door de brievenbus gooien
toen ik voor de laatste keer jou huis verliet
maar ik was er zo blij mee toen je hem gaf
dus het lukte me echt niet
Tja... nu ben je mijn 'ex-schoonvader'
en echt, dat doet pijn
Toch wil ik je ervoor bedanken
dat je al die tijd mijn papa wilde zijn