bomen ruisen groen
stammen kringen statig bos
wuiven met hun takken
eens per jaar de bladeren los
die dwarrelen een
kleurig herfsttapijt dat
in de winter modder wordt
en het geluid van passen smoort
niet alle bomen maken bos
ze hechten niet aan struiken
vervlechten moeilijker met
sfeer uit sprookjes van weleer
ze staan wat afgelegen alsof
ze niet om bossen geven
groeien op als eenling aan de rand
hun leven aan de zelfkant
wil melker
22/09/2009
Dirk Hermans: | Dinsdag, september 22, 2009 17:23 |
nederziet op deze woorden is een bron van hartigheid en van waarheid | |
Aquarel: | Dinsdag, september 22, 2009 16:36 |
Eenzaamheid kent zo vele gezichten. Prachtig verwoord door jou. Liefs, Aquarel |
|
Quicksilver: | Dinsdag, september 22, 2009 16:04 |
Dan hoop dat die eenlingen van bomen vriendjes krijgen!En zij niet meer aan de zelfkant van het leven staan! Dit geldt ook voor de grote mensenwereld Liefs,liefs dicky |
|
ela: | Dinsdag, september 22, 2009 14:40 |
Een wandeling langs de eenzame bomen klinkt als een sprookje dat niet af is. ela |
|
The Cool : | Dinsdag, september 22, 2009 10:42 |
Hans Wil Christiaan Andreson | |
Omni Allumini: | Dinsdag, september 22, 2009 09:04 |
het spervuur van vallende eikels en kastanjes dan :) ik vind het wel gezellig hoor; de herfst.. thee, kaarsjes aan.. niks mis mee!! kus. | |
Big Lady: | Dinsdag, september 22, 2009 08:55 |
Weer mooi geschreven en ik heb het graag gelezen Knuffels |
|
Hieronymus: | Dinsdag, september 22, 2009 08:34 |
Zo stond daar een eenzame treurwilg aan de kant van de vestinggracht waar nu de autostrade ligt en Borgerhout in twee stukken snijdt. Een beeld uit mijn jeugd tover jij terug Wil. Beste groet Ronny |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 september 2009 | ||
Thema's: |