cirkels draaien om me heen
waar mist het wint van de zomer
en herfst zo eenzaam voelt
zonder je warmte om me heen
de lijnen staan loodrecht
op het pad waar ik aan begon
maar de route is verdreven
door de moeheid die mijn tranen draagt
wankel in positie zoekend naar grenzen
dromend op betere tijden
die ik zelf moet creeeren in chaos
die van mij is maar niet eigen
het fundament is gelegd
maar de stenen nog niet gemetseld