Kristalliserend wit achter
wijnrood in volle glazen
blazend vocht uit ogen
verbogen zoete tranen
onder helderzwarte hemel
wemelt het gedachten in gangen.
Boven alles omvattend
kleine vingers warm hart
een meesterwerk langs
stille straten zittend in de
hondenpoep dat geluk
nog lang duren mag.
Groot ogend een kleine
wereld binnen grenzen
buiten wijds op dat
met witte zijden zwart
niet onomkeerbaar gebleken
hier nog altijd rustig ligt.