Verzilt.
tussen samenkomen en eenheid liggen verschillen
met uppers en downers, bloed stijgt waar het niet kan gaan
alsof zijn mond anders proeft dan de hare
en de wereld in omgekeerde volgorde liefhebbend is
retourneer de tijd, gooi alle ballast overboord
ontdoe je van kleding en of loze beloftes
naakt is er veel meer en minder om te verschuilen
zo staat jouw schaduw aaneen met de mijne
liggen er oceanen verborgen in plooien
die tussen kant en wal tongen over lippen doen gaan
al dan niet om het zout van de jouwe te likken
bijt niet in de randjes, t smaakt naar ijzer
kleurt rood en doet verbleken wat niet is
maar zonder dat stukje verleden, wel kon zijn.
Omni Allumini: | Dinsdag, september 29, 2009 21:06 |
ik heb het allemaal verdrongen.. het kan me niets schelen gewoon!! ik bedoel: moet ik het opschrijven, uitspellen, naspelen?! tjonge.. | |
mucho: | Dinsdag, september 29, 2009 21:03 |
mooi aangespoeld gedicht |
|
arie: | Dinsdag, september 29, 2009 11:53 |
Ja, zonder ''hulpmiddelen'' is het leven mooier X |
|
stormgeboren: | Maandag, september 28, 2009 17:06 |
fraai die koele passie in dit prozaisch werk | |
Amon: | Maandag, september 28, 2009 16:24 |
in verkenning gelezen meer | |
Quicksilver: | Maandag, september 28, 2009 15:57 |
In herkenning gelezen! liefs,dicky |
|
Rembrandt Van Rijn: | Maandag, september 28, 2009 15:50 |
blauw en wit waar meer pit in zit zilt en zout is waar de walvis van houdt |
|
Rembrandt Van Rijn: | Maandag, september 28, 2009 15:49 |
buaw en wit waar meer pit in zit zilt en zout is waar de walvis van houdt |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 28 september 2009 | ||
Thema's: |