ik voel een handbeweging in schoot
denk me niets daarbij; ik hoop meer
maar het blijft als schuchtere streel
eerst vluchtig dan toch vast
lichten van de stad opgehangen
het buimelend hoofd naar waar ik wil
mijn schuimen die probeert
in jou te dringen: lachen, verwondering
hoe ‘k inzink, de mond zijn honger
toesta twijgen van het struikgewas
op mij bloeiende vrouwgestalte
naast mij ‘t verband op jouw
toch al een breuk.
Laurens Windig: | Woensdag, september 30, 2009 10:34 |
Ja, ja meesterlijk! Groet, Laurens |
|
hiljaa: | Woensdag, september 30, 2009 09:40 |
echte poezie steeds bij jou knufleifs--hiljaa-- |
|
Big Lady: | Woensdag, september 30, 2009 09:36 |
Weer heel mooi geschreven Knuffels |
|
Hilly N: | Woensdag, september 30, 2009 08:47 |
Weer zo echt de poezie van jou Sunset, mooi hoor lieve groet, Hilly |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2009 | ||
Thema's: |