Verlos mij
verlaten snak ik naar lucht
omklemd door beangstigend donker
vluchten geluidloos mijn tranen
uit de chaos van vele emoties
een duivel fluistert in mijn oren
woorden van pijn en onzekerheid
dat het zo toch veel beter is
sinds zij mijn vertrouwen ontnam
kon ik jou maar toelaten mijn lief
en was mijn hart in jouw zachte hand
alleen ben ik demonen niet meester
zonder jou houd ik geen stand
zoek met mij de waarheid
verjaag het duister in mijn hoofd
laat mij geloven in de liefde
tot mijn laatste kaarsje dooft
omklemd door beangstigend donker
vluchten geluidloos mijn tranen
uit de chaos van vele emoties
een duivel fluistert in mijn oren
woorden van pijn en onzekerheid
dat het zo toch veel beter is
sinds zij mijn vertrouwen ontnam
kon ik jou maar toelaten mijn lief
en was mijn hart in jouw zachte hand
alleen ben ik demonen niet meester
zonder jou houd ik geen stand
zoek met mij de waarheid
verjaag het duister in mijn hoofd
laat mij geloven in de liefde
tot mijn laatste kaarsje dooft
Reacties op dit gedicht
| vampia luna venus: | Vrijdag, oktober 02, 2009 17:42 |
| erg mooi geschreven! maar wel triestig |
|
| Rembrandt van Rijn: | Vrijdag, oktober 02, 2009 11:57 |
| het betere werk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *pathos* | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||