Gezichtseinder.
op het moment dat de horizon
zich naar een nieuwe dag kleurt
is het allesomvattende geheel
doorgegaan, voortgegaan, stop!
tot de tijd zich temmen laat
maar kleur mijn wangen met licht
voor mijn gedachten ingevallen
het glimlachen verleren
schets nieuwe werelden voor me
zodat ik weldra je hand zal nemen
mijn armen zal spreiden, wijds
opdat het kwetsbaar zijn, spoedig
niet meer zal zijn dan hartelijk
geopend voor ogen die zien
in samenhang met het wild kloppen
van horizonten in vervoering.
Laurens Windig: | Zaterdag, oktober 03, 2009 09:20 |
Ook bij jou zou ik willen zeggen dat jouw poetische juwelen er eentje per dag mogen zijn omdat elk wer intrigeert. Omring ze met de eer die zij verdienen. Dag lief, Laurens |
|
Quicksilver: | Vrijdag, oktober 02, 2009 13:48 |
Mooi vervoerend gedicht. Denk wel daarbij, dat de tijd laat zich nooit stoppen/temmen;) Lieve groet, dicky |
|
red one: | Vrijdag, oktober 02, 2009 13:18 |
knap Mar Liefs |
|
arie: | Vrijdag, oktober 02, 2009 13:02 |
Dag -Gezichtseinder- Hallo en welkom in kwetsbaarheid; naakt als op de eerste dag.. X |
|
Rembrandt van Rijn: | Vrijdag, oktober 02, 2009 12:59 |
Ik wordt een beetje wild ervan ;) | |
Quando: | Vrijdag, oktober 02, 2009 12:49 |
Wow! Dat is het enige wat ik te zeggen heb eigenlijk. | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2009 | ||
Thema's: |