Het doek.
Het doek valt.
Alles over.
Alles uit.
De zaal loopt langzaam leeg.
Want het is afgelopen.
Het is verhaal is tot een eind gekomen.
Daar zielig in een hoekje zit ze te huilen.
Verborgen en gehuld in verdriet.
Niemand die het ziet.
Verder op staat een man te kijken.
Veilig van een afstand.
Kijkt hij het gaande.
Het verdriet.
De wanhoop.
En de liefde.
Hij sloeg het gaande.
Maar durfde nooit iets te doen.
Was te bang om maar iets te doen.
Het doek valt.
Alles over.
Alles uit.
Geen woorden meer om te zeggen.
Het is nu echt allemaal voorbij.
De man loopt langzaam weg.
Laat de vrouw huilen.
En troost haar niet.
Zoals hij voor alles te laf was.
Het doek valt
De woorden die gister waren gezegd,
lijken nu zo ver weg.
En het enigste wat nog overblijft,
zijn de herinneringen.
Als het doek is gevallen.