Geraakt
Geraakt tot in het diepst van mijn hart,
Niet wetend hoe er mee om te gaan.
Grote kinderogen die zoveel zeggen…
Kinderen zo klein en kwetsbaar,
Ze worden constand uitgemaakt voor te lui en dom.
En dan praat hij over respect, en vraag ik me af,
weet hij eigenlijk wel wat dat is?
Hij is het zo zat en boord de kinderen steeds weer de grond in.
Dat doet zoveel bij mij, maakt zoveel los.
Zo ga je toch niet met kinderen om?
Juf wil jij even vragen met welke pen we moeten schrijven?
vraagt een kind aan mij.
Het is toch niet goed dat een kind zo’n simpele vraag
al niet meer durft te stellen?
Huilende kinderen omdat ze bang zijn dat hun mooie werk
wordt verscheurd door een foutje,
of dat ze het 5 keer of meer over moeten doen.
Die grote ogen kijken mij aan en vragen help me…
ik ben machteloos en kan niet zo veel doen, want ik?
ik ben maar een stagiaire.
Alles gaat in rap tempo door, continue negatief,
niet alleen met de kinderen doet het veel,
ook mij raakt het tot in het diepst van mijn hart.