Suicide ?
In worstelend ontwaken, uit diepe duisternis,
ontwarend, van bloed doorlopen ogen,
't schemerig licht en het pijnlijk wit,
dat overweldigt, overal is.
Het wit bedreigt, benauwt, paniek !
Het wekt hem weer tot leven,
het leven, dat hij niet verkiest,
zijn geest heeft het allang begeven.
De mallemolen, wéér in volle gang,
hij wil geen passagier meer wezen.
't Verdriet, 't knaagde reeds te lang,
de dood verlost, niets te vrezen.
Wéér is het niet gelukt,
wreed wil men hem behouden, of,
zou hem dat gebaar, die hand, die kus,
die hij zo node heeft gemist, dan toch nog zijn gegeven ?