Gehuld in een zwartig laken
het nest van kaviaar
brandhout brakend
maakt van het wad
een eeuwig levend altaar
de som van eeuwigheid
loost het water van en naar de dijk
en in ’t smal getij
waar het leven bruist
is de dood de ader
die de kwelder doorkruist
soms stokt mijn adem
wanneer ik de meeuwen
zie nestelen in de kelk
van een draaiwind
en strenge wolken
zich spiegelen door
de knoopsgaten
van mijn hemd
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, oktober 17, 2009 16:40 |
ongelofelijk mooi lees het nog wel een keer gr.janny |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 17, 2009 14:59 |
heel mooi | |
kerima ellouise: | Zaterdag, oktober 17, 2009 14:35 |
moohoooooooooooi en wat een prachtige afsluitstrofe! liefs kerima ellouise |
|
_Lieverdje_: | Zaterdag, oktober 17, 2009 14:35 |
zo prachtig weer met veel bewondering gelezen fijne zaterdag liefs |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 oktober 2009 | ||
Thema's: |