Niet geaccepteerd.
Een eigen stijl.
Ze werd als ‘heftig’ beschreven.
Ze was alleen zichzelf.
Ook al werd het door bijna iedereen afgekeurd.
Zwart haar.
Ene keer kaal.
Andere keer stekeltjes.
Ze veranderde nogal vaak.
Piercings overal.
In haar wenkbrauw.
En door haar neus.
Ze vond het mooi.
Oorbellen rondom haar oren.
Spinnetjes, slangen, rozen en ringen.
Zoveel variatie.
Hield daarvan.
Maar ze had wel een probleem.
Ze kon geen bijbaantje en stage plek vinden.
Ze was te ‘heftig’.
Klanten zagen haar al aankomen.
Ze wou haar uiterlijk niet veranderen.
Noem haar maar eigenwijs.
Maar ik begrijp haar pijn.
Ik begrijp waarom ze het niet deed.
Het is eigenlijk toch ook van de zotte?!
Dat je ergens niet kan komen werken of stage lopen,
Vanwege je ‘extreme uiterlijk’.
Door de maatschappij afgekeurd.
Terwijl ze alleen maar zichzelf zijn…