het ene blauw is het andere niet,
onder het blauw is niet alles hemels wat je ziet
het ene blauw omarmt pijn en verdriet,
terwijl het andere enkel kaars- en maanlicht, maar nooit het daglicht ziet
het ene is blauw, het andere niet,
maar wat maakt blauw dan het blauw dat je ziet?
een gevoel zo diep, haast niet uit te leggen
dat één enkele blik, iemand zo ontzettend veel kan zeggen
blauw dat het blauw maakt, blauwer dan blauw,
is wat ik zie in die mooie ogen van jou
integer als een ongeschreven gelofte van trouw,
dat jouw blauw de kaars en de maan niet verlaten zou
twee onbekende ogen van een onbekende dame,
één moment van stilte, brengt ons eeuwigheden samen
een gevoel zo diep, haast niet uit te leggen
dat één enkele blik, iemand zo ontzettend veel kan zeggen
onze ogen zijn elkaar vreemd, en onze werelden beslist
een ontmoeting tussen beiden door ieder betwist
mijn groen is niet half zo puur als jouw hemelse blauw,
mijn blik zal nooit ..
zwemmen,
zinken,
verdrinken,
.. in die van jou.