Palet.
Dat ik nog steeds spin
als je schaduw langzaam langer wordt
is waarschijnlijk zoveel meer als niets
zoveel sterrenstof als broekzakken dragen kunnen
het kool geeft af aan maagdelijk wit
verpak ons samengesmolten hart
leg het langs de spiegel zodat je
ziet, wat ik zie, nu ik kijken kan
pak je palet van levenslijnen
dompel het in ruige sterloze zeeën
tot de maan hunkert naar eb
en ik nooit meer stranden zal
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Woensdag, november 04, 2009 12:15 |
| mooi gedicht evi | |
| Marc Geerinck: | Woensdag, november 04, 2009 08:46 |
| knap gedaan! | |
| jang: | Woensdag, november 04, 2009 08:43 |
| soms spreekt een gedicht je aan, of krijgt een extra dimensie door de je gevoels toestand van een bepaald moment. dit is zo''n gedicht........ Liefs Jan |
|
| switi lobi: | Woensdag, november 04, 2009 08:36 |
| Oewwww... erg mooi! Fijne dag, switi lobi |
|
| red one: | Woensdag, november 04, 2009 08:30 |
| wauw wat mooi Evi Groet red |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2009 | ||
| Thema's: | ||